GÖRÜNTÜ DÖKÜMÜ : - Demir ustası Ziya Ayçeman yürüyerek iş yerine gelmesi - Ayçeman'ın iş yerinin kapı kilidinin açması ve içeri girmesi - Ayçeman'ın ocağı yakması - İşlenecek demirin ısıtılması - Ateşten çıkarılan demirin örste dövülmesi - Baltanın bilenmesi - Ziya Ayçeman ile röportaj - Ayçeman'ın iş yerinin kapısından bakması Ailenin son demirci ustası yaşına rağmen ata mesleğinden kopamıyor - Bingöl'de 1920'li yıllardan bu yana demircilik yapan ailesinin son temsilcisi 79 yaşındaki Ziya Ayçeman: - "Yaşadığım sürece işime devam edeceğim ama benden sonra kimse yok" BİNGÖL (AA) - RIDVAN KORKULUTAŞ-AYDIN ARİK - Bingöl'ün Solhan ilçesinde yaşayan 79 yaşındaki sıcak demir ustası Ziya Ayçeman, ağabeyinin vefat etmesinin ardından ailesinde ata mesleğini tek başına yaşatmaya çalışıyor. Sıcak demir ustası dedelerinin 1920 yılında Genç ilçesine bağlı Çaytepe köyünden göç ederek Solhan'a yerleşmesiyle Ayçeman ailesi mesleğini bu ilçede sürdürdü. 63 yıllık ustası ve ağabeyi Agit Ayçeman ile demircilik yapan Ziya Ayçeman, ağabeyinin geçen yıl 95 yaşında vefat etmesinin ardından mesleği tek başına sürdürmeye başladı. En büyük destekçisini kaybetmesine rağmen mesleğini bırakmayan Ayçeman, her gün Boğlan Mahallesi Ziyaret Caddesindeki iş yerinde çalışıyor. Hasta ve yaşlı olması nedeniyle ağır işler yapmayan Ayçeman, yıllardır elinden düşürmediği çekiçle ateşten çıkardığı demiri dövmeye devam ediyor. Ailelerinde bu mesleği devam ettirecek kimse olmadığı için kendisinden sonra iş yerinin kapanacağı düşüncesiyle yüreğinin burkulduğunu belirten Ziya Ayçeman, AA muhabirine, demirciliği babasından ve ağabeyinden öğrendiğini söyledi. Mesleği babalarından devraldıklarını dile giren Ayçeman, ağabeyinin geçen sene vefat etmesinin ardından tek kaldığını ifade etti. - "Bu meslek benim hayatım oldu" Hastalıklarının başladığını ve tek başına çok zorlandığını anlatan Ayçeman, şöyle konuştu: "Ağabeyimle birlikte bu işe başladım. Halen devam ediyorum. Herkes bu mesleği yapamıyor ben de bu mesleği sürdürüyorum. Bu meslek benim hayatım oldu. Çalışmayı seviyorum ama tek başına ve hasta olmam nedeniyle zor. Mesleğimizi sürdürecek kimse yok. Oğlum öğretmen, o da yapamıyor." Ayçeman, "Her gün iş yerine geliyorum ama fazla iş yok. Eskiden ağabeyimle birlikte dahra, balta yapıyorduk. Şimdi tek yapamıyorum. Yaşadığım sürece işime devam edeceğim ama benden sonra kimse yok." ifadelerini kullandı.
