Kurs, özellikle anneanne ve babaannelerin yoğun ilgisini çekiyor. Katılımcılar, hem bu sanatı öğrenerek kültürel mirası yaşatıyor hem de aile bütçelerine katkıda bulunuyor.
İğne Oyası: “Türk Danteli”nin Kökeni
El sanatları usta öğreticisi Serpil Sağır, iğne oyasının kökeninin M.Ö. 2000’lere kadar uzandığını belirtti. Sağır, yaptığı açıklamada şu bilgileri verdi:
❝Son araştırmalar, M.Ö. 2000’li yıllardan kalma iğne oyası ürünlerini ortaya çıkardı. Orta Asya’da ilk olarak at kılıyla yapılan iğne oyası, İpek Yolu aracılığıyla Anadolu’ya ve oradan Avrupa’ya yayılmıştır. Avrupa’da bu el sanatına ‘Türk danteli’ deniyor çünkü bu teknik Türklerin buluşudur.❞
Duyguların Dili: İğne Oyası
Sağır, geçmişte iğne oyasının sadece bir süsleme aracı değil, aynı zamanda kadınların duygularını ifade ettiği bir iletişim aracı olduğunu da belirtti.
Gelenekselden Moderne: İğne Oyası Her Yerde
Günümüzde iğne oyası sadece başörtüsü ve yazmalarda değil, salon takımları, yatak odası süsleri, hatta takı ve gelin çiçekleri gibi alanlarda da kullanılıyor. Sağır, özellikle genç kızların sade ve modern tasarımlara ilgi gösterdiğini belirterek, kursiyerlerin hem geçmişin geleneklerini yaşattığını hem de yeni alanlarda uygulamalar geliştirdiğini ifade etti.
Kursiyerlerin Hikayeleri
Kursiyerlerden 63 yaşındaki Türkan Bak, iğne oyası öğrenmenin kendisi için hem bir üretim hem de mutluluk kaynağı olduğunu söyledi:
❝Yedi yaşından beri iğne oyası yapıyorum ama buraya gelince daha güzel teknikler öğrendim. Şimdi başörtüsü, gelin çiçekleri, salon takımları gibi pek çok şey yapıyorum. Yaklaşık on yıldır kursa geliyorum. Babaanneyim, anneanneyim ama öğrenmekten vazgeçmiyorum. Torunlarıma iğne oyasından salon takımları yaptım. Bu iş beni hem mutlu ediyor hem de üretken kılıyor.❞
Ortahisar Halk Eğitim’in Katkıları
Ortahisar Halk Eğitim Müdürlüğü, düzenlediği bu gibi kurslarla el sanatlarını yaşatmaya devam ederken, kadınların sosyal ve ekonomik hayata katılımını destekliyor. İğne oyası, geçmişten günümüze taşınan kültürel bir değer olarak sadece bir sanat değil, aynı zamanda bir miras olarak korunuyor.
Trabzon’un el sanatları kültürüne yaptığı katkılarla tanınan bu tür kurslar, yerel halkın ilgisini çekmeye ve nesilden nesile aktarılan bilgiyi korumaya devam ediyor.
