Geçen hafta Beşiktaş derbisinde galip gelmiş olmasına rağmen biz Trabzon'un iyi durumda olmadığını, muhtemel sonucun bugünkünden farklı olamayacağını o zaman anlatmaya çalıştık. Fakat sanırım pek kulak asılmadı.
Galatasaray maçın başından sonuna kadar deplasmanda olmasına rağmen Trabzonspor ile maalesef kedinin fare ile oynadığı gibi oynadı.
Eğer rakibi Trabzonspor karşısında ilerleyen dakikalarda ve 2-0'lık konumdan sonra işi daha da ciddi ve sıkı tutsa idi vahim fark olması işten bile değildi.
Görünen köy ortada
Fakat bu haftaki ikinci maçı da düşünmüş olacak ki Fatih hoca takımın fazla asılmasını frenledi, hatta etkili oyuncularını dinlendirmek düşüncesi ile erkenden dışarı alarak gelecek maçın önemini ortaya koymuş oldu.
Peki Trabzonspor bu konuda ne yaptı?
Hiç, hiçbir şey...
Sadece oyuncular bu maçın bir an evvel bitip bu işkencenin son bulması için dua edip oynadılar.
Ne anladın derseniz?
Bir maçta hırs, hedef ve istek olmayınca oyuncuların ayaklarının ileri değil de geri geri gittiğini anlamayacak kadar artık bu meslekten kopmadık.
Fakat gelin görün ki takıma kimsenin müdahale edip herhangi bir gayret ortaya koyduğunu da göremedik ne yazık ki.
Görünen köy ortada...
Kameti fazla uzatmanın bir anlamı yok bu kumaştan ve bu ekipten Trabzon'a bu kadar elbise olur yeter mi?
