Müsaadenizle yazıma ‘ Şiir Ağrısı ‘ kitabımdan dostluğun ve kardeşliğin kaybolmaya yüz tuttuğu şu günlere kendimce minikte olsa bir gönderme yaparak başlamak istedim…
Özellikle ülkemiz üzerinde dolaşan kara bulutlardan en son spor dünyamızın da nasibini aldığını görmek artık işin ne boyutlara geldiğinin resmi olsa gerek…
Konuyu adli makamlara bırakıyor ve oyuna dönmek istiyorum…
Öncelikle oyuna ve oyunun gerçek sahiplerine geçmeden önce şu hususu belirtmeden geçemeyeceğim!
O da şu: Sizi bilmem, lakin beni bu akşam Konya’da beni memnun eden tek olgu stadyumun muhteşemliği ve o stadyumun Trabzonspor gibi BÜYÜK bir camianın sayesinde neredeyse tamamına yakının dolmuş olmasıydı…
Yayıncı kuruluşun verilerinde yaklaşık ‘ 30.000 ‘ nin üzerinde biletli bir futbolseverin bu mükemmel stadı doldurduğunu görmek, oyunun dışında hem sevinmemize hem de ne yalan söyleyeyim, biraz hüzünlenmemize neden oldu!
Hüzün derken, bunu salt bir yenilgiye, ya da Aykut Kocaman’a karşı elde edilen yenilgiye de bağlamıyorum.
Benim hüznüm Trabzonspor’un git gide sıradanlaşmasını izlemek, tükenişine tanıklık etmiş olmak.
Bu muydu sahi?
Her şey baş altı takımlarıyla lig dördüncülüğünü kapabilmek için miydi?
Öyle ki; Konya gibi futbol sevgisi Trabzon’un yarısının yarısı kadar olmayacağı belli bir kentin stadına ülkenin bu en karanlık zamanlarında hem yazıyla hem rakamla ‘ 30. 000 ‘ nin üzerindeki futbol severi çeken Trabzonspor’un oynadığı silik futbolu, düştüğü zavallı durumu benim Trabzonspor sevgimin başka bir şekilde asla ve kata izahını yapmasına imkan yok, olamazda…
Bundan önce olduğu gibi yenilgileri şahıslara yamamaktan ve indirgemekten özellikle kaçınan bir yapıya sahibim.
Lakin bu akşam beni özellikle Soner Aydoğdu ve Deniz Yılmaz büyük hayal kırıklığına uğrattı.
Mehmet Ekici’nin olamadığı bir günde artık bu uyku hali neyin nesi ey sevgili Soner kardeşim (?) diye sormadan edemiyorum sana!
İnsan bir silkinir, düşünür ve üzülür de biraz…
Bu kaçıncı şans?
Deniz Yılmaz ise bugün hem kendi oynamadı hem de Cardozo’yu oynatmadı!
Bir sitemde sevgili İbrahim başkana!
Sevgili başkanım bu Erkan Zengin sırf o diğer kulüp ile yapılan transfer yarışındaki güç gösterisi için mi alındı?
Bunu bilmek ve Erkan Zengin’in oynadığı fakir futbolu ona göre eleştirmek istiyorum (da)…
Evet sevgili dostlar…
Konya’da bu akşam benim açımdan Trabzonspor’un futbol iflasının sunumu sergilenmiştir.
Hakan Arıkan ve Bosingwa’yı asla suçlayamam…
O tip goller der daim daha çok yenilir ve yenilecektir de…
Fakat Trabzonspor’un böyle sıradanlaşması ve en azından bir gol atıp bari beraberliği kotarayım anlayışının bile görülmediği bu futbol performansında asıl merak ettiğim şuydu aslında (?)…
Yani; Trabzonspor eğer son dakikalarda beraberliği kotaraydı ( ki bana göre imkansızdı ) acaba nasıl sevinecekti?
Kim kime koşacaktı?
Sonuç olarak bu akşamki maçın kazananı belki kendi adına yerinde ve çok değerli kocaman bir galibiyete imza attı.
Fakat kaybedeni yani Trabzonspor ise bu akşam KOCAMAN bir yenilgi alarak o çok arzuladığı onurlu ve şerefli dördüncülüğe kavuşabilme yolunda telafisi mümkün olmayan bir yola girmiş oldu…
Bu arada Bursaspor – K.Erciyesspor maçı gündüz oynanmıştı !...
